menfez 93

19. yüzyılda yaşamış Amerikan rahibi Elias Root Beadle diye birinin, dünyada yapılan işin yarısı şeyleri olmadıkları gibi göstermek için yapılıyor diye bir sözünü okudum. Bu zamanda herhalde %80-90'a çıkmıştır bu.

Hayatı olduğu gibi yaşama imkanımız az, maaşımızı biriktirerek araba alamıyoruz, kredi çekmek lazım. İnsanlara olduğumuz gibi görünürsek yalnız kalıyoruz, onun için bilişsel kredi çekiyoruz. İnsanların ilgisini bir defa çekince devamını getirmek daha kolay. Kendimizi olduğumuz gibi gösterip insanları korkutmak yerine, görünebildiğimiz en iyi şekilde görünüp tutunmaya çalışıyoruz.

Örümceklerin bir türünde erkek dişiye çiftleşmeden önce içinde yiyecek olan bir hediye paketi veriyormuş. (Kız istemeye giderken alınan çikolatanın kökeni nerelere gidiyor.) Bu yiyecek paketini yapmak zor olduğu için bazı erkek örümcekler taş veya ne buldularsa sarıp sarmalayıp veriyorlarmış. Dişi örümceklerin çoğu buna kanıyormuş ancak bazıları paketi koklamayı öğrenmiş ve bu sayede erkeklerin ağına düşmüyorlarmış. Koklamayı bilen dişi örümceklerin eline düşen erkeklere biraz acıdım.

Hayatın gelişmesinde kadınla erkeğin birbirini aldatmaya çalışması var. Evrim dedikleri de bu yolda kazanılan yeni beceriler olsa gerek.

Kusura bakma Celal ama olduğun gibi görün zaten saçma bir tavsiye. Nasıl olduğumu bilsem, yolun önemli bir kısmını katetmiş olurum. Nasıl olduğumu bilsem zaten bir şey gibi görünmeye gerek kalmaz. Olduğum gibi olurum, göründüğüm gibi görünürüm.

Ayrıca görünmek zaten tek başına yapılan bir şey değil, olmak da öyle ama görünmek hiç değil. Görünmek için birinin sizi görmesi gerekiyor. Görünmeye özel bir ihtimam göstermeseniz de sizi olduğunuz gibi görmüyorlar. İyiyim ve iyi görünürüm sanıyorsunuz ama onlar ya kendi gözlerindeki çapaktan, ya gerçekten farkında olmadan gösterdiklerimden beni göründüğümü düşündüğüm gibi görmüyorlar.

Rahip şikayetinde haklı ama insanların başka çaresi yok. Paketin içine koyacak yiyecek bulamıyorsak da üstünü süslemek zorundayız.

Ben olmak ve görünmek meselesine bir enerji meselesi gibi bakıyorum. Olduğunla göründüğün arasındaki mesafeyi artırmaya çalıştıkça daha çok (ekonomik, psikolojik) enerji harcarsın. Bu enerji de kredi gibidir, devamlı ödemek zorunda olduğun bir borç. Benim gibi tabiatı tertipli olmayan hayli içedönük bir adamın her gün kravat takılan bir işe gidip insanlara müdürlük yapması hayli enerji gerektirir ama eğer arzularım bu yöndeyse, enerjimi buraya harcayabilirim. Ancak buna harcadığım enerji olmaya harcanmış olmaz, görünmeye harcanmış olur. Onun yerine tabiatıma daha uygun, insanlarla fazla yüzgöz olmayacağım işlerde daha verimli çalışıyorum. Harcadığım enerji olmaya gidiyor, görünmeye değil. İnsan ilişkilerinde de olmadığım gibi görünmeye uğraşırsam, enerjim biter, sıkılırım ve benim için no play, just work bir konuya dönüşür.

Ancak bu nasıl biri olduğunu anlamak da hayli uzun süren ve enerji harcamayı gerektiren bir iş.

Bilseydim nasıl biriyim, öğrenmekle uğraşmazdım ve daha kolay olurdu.