menfez 8

İnsanlar hakkında inandığım bir şey varsa, ekseriyetinin yolunu kaybetmiş şaşkın maymunlar olduğu. Uzun vadeli düşünmeyi, genel olarak düşünmeyi, içindeki maymunluktan ve hayvani arzulardan kurtulup hayatın ve bir gün ölecek olmanın hakkını vermeyi veya insana dair ideal manada ne dendiyse, onları gerçekleştirmeyi umursamazlar. Bu da normaldir. Çünkü insanın hasbelkader konuşma yetisi kazanmış bir hayvandan önemli bir farkı yoktur.

İnsanların geneline karşı bu sebeple bir güvensizliğim var ama bu bakışın bir yandan şefkate yol verdiğini de görüyorum. İnsan evladı içindeki hayvanlığı terbiye etmekten aciz ve bu haliyle yükünü taşıyamayan bir çocuğa benziyor. Hiç talep etmediği halde sırtına kilolarca ağırlık yüklenen bir çocuk nasıl yalpalayarak yürürse, o da öyle yürüyor. Yaş ilerledikçe zihnime oturan bu imgede ben de varım. Kendi hatalarımla yüzleşirken sen de yalpalayan bir çocukmuşsun diyoum. İnsanların geneli şaşkın maymunlardır biraz tepeden bakıyor gibi dursa da, Allah'ın kulları olarak ben de o şaşkınlığın içindeyim.

İnsanın hayatı zor: Nereden gelip, nereye gittiğini bilmiyor. Tutunacak kadar kuvvetli, hayata bağlayacak ve bir yandan da nefes alıp, yemek yiyip, çocuk üretecek kadar canlı bırakan yaşam felsefesi de nadir. Doğruluk adına kendini idealist bir söz dünyasına hapseden, doğru yaşamak uğruna yaşamaktan vazgeçiren hayallerle dolu. Ya da hepsini bırak, hiç umursama, ne anlamı var işte diyen şeytan.

İnsanın hayatı zor: Yiyeceğin ve birbirimize bakma imkanının bu kadar arttığı zamanda bile endişe doluyuz. Ya işlerimiz iyi gitmezse ve rezil olursak? Ya başkaları kadar hayattan keyif alamazsak? Ya önümüzdeki fırsatları kara çeviremezsek? Ya her şey bittiğinde pişman olursak? Ya karşımdaki bu insan beni kullanırsa? Ya beni aldatırsa? Ya kaçıp giderse?

Bu endişelerin hepsi şaşkınlığımıza yeni boyutlar ekliyor. Hayatımızı yaşamak yerine yarın için, dün için, önceki gün için ve uzak gelecek için endişeyle doluyuz.

Bu şaşkınlığın bana verdiği şefkatse, en gencinden, en yaşlısına genelinde gördüğüm endişe yükünü sırtlardan almak istemek. Bunu yapamıyorum tabii, ben de o yalpalayan çocuklardan biriyim, ciddiyetle oynamam gereken oyunlar var ve kimseyi kurtarmak elimde değil. Yine de bir duygu ve dua olarak bu şaşkın kullarının üstünü bürüyen bir rahmet diliyorum.