menfez 53

Bulan özünü, gören yüzünü,
Bir yüzü dahi görmek dilemez.
Vuslatta olan, hayrette kalan,
Aklın diremez, kendin bulamaz.

demiş Şeyh Niyazi.

İnsanlarla ilişkilerden bahsetmiyor tabii. İnsanlarla olanda bir karşılık var ve özünü bulunca değil, karşındakini dinleyince huzura kavuşuyorsun.

Kendi etrafında dönerek ilişkiyi sadece Allah'la yürütebilirsin. O tarz ilişkinin bile ne kadar rahmani olduğundan daima bir şüphe olur. Sevdim dediğinde bunun kendine, kendi hallerine, kendi hayallerine mi, yoksa muhatabına mı yöneldiğini Allah'la olan münasebetinde bile düşünmek gerekiyor. Yoksa Allah bana şunu şunu dedi diyen sahte peygambere dönüşme ihtimali her zaman var.

İnsanlarla olanda ise, mesela o zamanki kendimi özlüyorum diyorsan aslında mevzu kendi etrafında dönmekle ilgili. Kendini özlüyorsun çünkü asıl mesele kendinden ibaret. Karşındaki insan sana o seni yaşattığı için değerli, onun değeri de sana iyi davranmasında veya içinden o seni bulmasında. Ona değer verdiğinden değil. Sadece kendini özlüyorsun ve sana o seni getirecek herhangi birini de o kadar seversin.