menfez 46

Neden insanlara güvenmediğimi sordu. Böyle sormadı da, güvenmeyişinin nedeni çoğunlukla kendinsin, değil mi? diye sordu. Ben de hee dedim.

Aslında insanlara neden güvenmiyorsun doğru bir soru değil. İnsanlara neden güveniyorsun daha doğru. Güvenmemek için değil, güvenmek için sebep arıyorum. Normal olan da bu olmalı.

Şunu görünce aklıma geldi bu:

{{< tweet 1432321957022871553 >}}

Yaptığımız işte iyi olmak kâr getirir. Yaptığımız işi neden yaptığımızda iyi olmak da güven demiş adam.

Bu kişisel güven değil tabii. Adam daha çok iş hayatıyla ilgili konuşuyor.

Yine de güven dediğimiz genellikle karşımızdaki insanın sınırlarını bilmekle alakalı. Neyi neden yaptığını biliyor mu? Burada neden bulunuyoruz? Neden bu konuşmayı yapıyoruz? Neden bu işe giriştik? Amacımız ne?

Ortak amaç yoksa veya amaçlar kesişmiyorsa güven de olmuyor. Herkesin kendi derdinin peşinde olduğu ilişki biçimlerinde güven içinde yaşamak imkansız.

Bu da aslında baştaki sorunun cevabını veriyor: Neden güvenmiyorum? Çünkü amaçladığımın anlaşıldığına ve bunun ortak bir amaç olduğuna inanmıyorum. Şu kadar yıldır anlaşıldığıma tam kanaat ettiğim biri olmadı. Bu olmayınca güven de sınırlı oluyor.