menfez 31

Sabah erken kalkamadım. Bu yüzden bugün bir şey yemedim.

Bedeni zorlayan aktivitelerin teftiş gibi olduğunu düşünüyorum. Hani orduda general denetleme yapacak diye herkes disipline girer veya müfettişler geleceği vakit memurlar işlerine daha dikkat eder.

Açlık, spor ve soğuğun bedendeki etkisi teftiş gibi. Normal şartlar altında kendini zorlamayan beden, strese girdiğinde elindekileri kontrol etmeye ve daha dikkatli çalışmaya başlıyor.

Beden de bir bürokrasi desek mesela. Kompleks sistemlerin hepsindeki bu tembellik ve savsaklama, benden atlasın da kimde patlarsa patlasın belki organlarımız için de geçerli. Genel olarak organların hiçbiri tüm sistemin akıbetini düşünmüyor, kendi vazifesini yapıyor ve ötesine karışmıyor. Bunun için de tüm sistemin akıbetini bedenin sahibinin düşünmesi lazım. Şeker yediğim zaman bu beynimin hoşuna gidiyor, çünkü kolay bir enerji ve bir takım güzel hormonlar vasıtasıyla bunu kutluyor. Ancak beynim karaciğerimin bu şekerle nasıl başa çıkacağını düşünmüyor. Onu benim düşünmem lazım. Şekerin verdiği hazza mı, yoksa bedenin genel sağlığına mı dikkat edeceğim?