menfez 21

Birkaç ay önce evlenmeyi düşünmüyorum diyen bir kadının birkaç ay sonra düğünü olduğuna dair bir tweet okudum. Erkek düşünüyormuş da, kız düşünmüyormuş, sonra kız da razı olmuş.

Bunda haber değeri ne diye sordum. Zaten hep olan bu değil mi? Tersi olsaydı, kadın erkeği ikna etseydi bir haber değeri vardı. DNA'sında naz yapmak olan bir milletin, bunu göstermiş olmasında önemli bir taraf yok.

Kadınlar evlendikten sonra da ikna edilen taraf olmaya devam ediyorlar. Devam etmek istiyorlar, daha doğrusu. Çoğu ilişki bir tarafın ikna etmesi, diğer tarafın ikna edilmesi üzerine kurulmuş. Bunun için ikna edilmesi gereken taraf erkek olduğunda konu çıkmaza giriyor. Kadınlarımızın bu konuda bir fikri yok. Erkekler kadınları tanımıyor ama kadınların da erkekleri tanıdığı söylenemez.

Bu ne kadar kültürel, emin değilim. Ancak ilişkiyi inisiye etmenin erkekten beklenmesinin altında da bu var. Kadınlar ilk adımı kendilerinin attıklarından bu ikna edilmesi gereken taraf rolünü bıraktıklarını kabul ediyorlar.

İlişkinin devamında değerimi kaybederim dedikleri de bu olsa gerek, bir defa o rolden vazgeçtiğinde, devamında ikna edilmesi gereken taraf rolünü bırakmak demek. Bu da değerinin azalmasına tekabül ediyor olmalı. Başkaları standart nazlarını yaparak değerini hissederken, kendisi o haktan feragat etmiş olacak.

Bir zamandır Türk tipi evlilikte beni nelerin rahatsız ettiğini netleştirmeye çalışıyorum. Biri bu. Bir tarafın kendini daima alacaklı gibi görmesi. Bilhassa davranış ve iletişim bozukluğu çeken kadınlara bu kültürel unsuru eklediğimizde, harika bir alaşım oluyor.