menfez 139

Sol kulağım ağrıyor. Dün öğleden beri. Bugün doktora gittim ve çok kurcalamışsın dedi. Ödem olmuş. İki ağrı kesici ve bir damla. 5 saatte bir damlatılacak. Ayrıca kulağıma ilaca batırdığı bir sargı bezi yerleştirdi. Beş gün orada kalacakmış.

Bu yazıyı yazmayı düşündüğümde ağrı kesicilerden dolayı kulağımın ağrısı dinmişti. Şimdi yeniden başladı. Hiç adetim olmadığı halde ağrı kesici alacağım. Fonksiyonel kalmaya devam edelim. Big Pharma bizi sistemin çalışan bir çarkı yapmak için var.

Eskiden ne yapıyorlardı acaba? Ağrı kesici yokken. Benim ağrı sanırım buraya dokunma demek, belki dursa birkaç gün içinde geçer. Dokunmayınca kendi kendine iyi olur. Belki de olmaz. Bir süre sonra ağrıyla yaşamaya alışır insan belki. Belki de evrim zayiatı olursun. Bu daha muhtemel.

İnsanın kendini büyük aynalarda görmesinin, tüm bu kainat benim için yaratılmış olmalı hissinin faydalı tarafları da vardır. Yoksa çoğumuzun derinlerinde bu his bize yön veriyor olmazdı. Ancak, neticede kainat içindeki anlamım evin içinde gezinip duran karıncalardan çok da büyük değil. Bunu idrak etmemek için inanmaya çalıştığım her şeyin karşısına, gerçekten öyle mi? diye dikilen bir his oluyor. Gerçekten bu inancın telmih ettiği kadar büyük müsün?

Yerde, pike üstüne çarşaf serip yatıyorum. Önceki gece yattığım yeri karıncalar işgal etmiş. Onların yolu üzerine kurulmuşum veya. Sabah beni evlerine götürmek isteyen karıncalar tarafından öpülerek uyandırıldım. O karıncaların hakkımda ne düşündüğünü bilmiyorum. Belki yağlı büyük bir lokma olduğumu düşünüyorlar ama muhtemelen sadece gördükleri kadarıyla, artık o sıra cildimin hangi noktasına temas etmişlerse o kadar biliyorlar beni. Isırmalarından onlar için yaratılmış olduğumu düşündüklerini çıkardım. Doğru olabilir.

İnsanın kainatla olan münasebeti de karıncanınkinden farklı değil. Bizim farkımız kendi temas ettiğimiz yüzeylere bütün geçmişimizi, yetiştirilme tarzımızı, dünyamızı da getirebilmek. Zihnimiz elverdiği ölçüde tabii. Temas ettiğimiz her yüzeyde, bütün geçmişimize dokunuyoruz.