menfez 135

Rusya-Ukrayna savaşını Twitter'da Kamil Galeev diye bir hesaptan takip ediyorum. En son yazdığı zincirde Ruslar adına aslında kimin savaştığını anlatıyordu. Çoğunlukla taşradan, askerlikten kaçma imkanı olmayan, etnik kökeni Rustan farklı gençleri kullanıyormuş Ruslar. Bunun için Moskova ve Petersburg'dan nüfuslarına göre asker cenazesi çok daha az kalkıyormuş. Dağıstan veya Sibirya'daki bazı yerler nüfusların göre çok fazla kayıp vermişler.

Zinciri okuduktan sonra İsmet Özel öven bir tvit gördüm. Savaşta Rusların kullandığı söylemin, nasıl da bizim milliyetçilerin söylediklerine benzediğini düşündüm. Rusların tüm Slavları Rus saymasındaki hikmet, hepsinin Ortodoks Hristiyan olması ve benzer bir ümmete mensup olmaları. Gayeleri bunları birleştirmek, Ukrayna da bu ülküye ters gittiği için zorla özgürleştirilmeyi haketmiş.

Benzer bir kafa mesela Türk ve Müslüman arasında denklik kuran İsmet Özel'de de var. Bizim ülkücü, devletçi zevatın son üç yüz senedir anamızı ağlatan Ruslara bu kadar muhabbet beslemesinde aynı hisleri paylaşmaları olduğunu düşünüyorum. Bir şekilde, uğruna ölünecek ülküler arasında parallellik olduğunu hisseediyorlar. Bunun için mesela, şu an devlet politikamızın Rusya'nın parçalanması ve Tataristan veya Kafkas Cumhuriyetleri gibi etnik Rus olmayan bölgelerin bağımsızlığı hedeflenmeliyken, Rusları pışpışlamakla uğraşıyoruz. Ruslar bizim dostumuz değil, imkanları olsa Ukrayna'ya yaptıklarını bize de yaparlar. Bunu da bildiğimiz halde son yaptırımları ağırdan alıp bir yandan şark kurnazlığı, bir yandan Rus muhipliği yapmış oluyoruz.

Rusya'nın ortadan kalkması Türkler açısından bir beka meselesidir. Yoldaş Lenin sayesinde İstanbul Çargrad olmadı, şimdi de onları iki yüzyıl kimseye bulaşamayacak hale getirmek gerekir.

Ancak bizim milliyetçi zevat da Rusların kurduğu düzene benzer bir düzen kurmak hevesinde olduğu ve ABD düşmanlığı galebe çaldığı için buradaki fırsatı görmezden geliyoruz. Bunun sebebi de akli değil, hissi politika.

Bir de tabii Rusların yanlış yaptığını ikrar edersek, bizim de benzer söylemle aleme nizam vermeye yeltenmemizin yanlış olduğunu kabul etmemiz gerekir. Bürokrasinin zenginleşmesi ama memleket insanın fakirleşmesi üzerine kurulmuş düzene çeki düzen vermek gerekir. Şiirsel politikaların mantıklı izahları gerekir. Bunları istemiyoruz.

ABD de dostumuz değil, ancak daha uzak bir düşman. Çin de dostumuz değil, ancak dilini ve kültürünü hiç bilmediğimiz daha da uzak bir düşman. Rusya ise yakındaki düşman. Uzaktaki düşman yakındaki düşmana nispetle dosttur. Bizim de Amerikan imparatorluğuna başlattığımız ve halihazırdaki ekonomik krizin önemli bir sebebi olan yumuşak isyanın rafa kaldırılmasında fayda var ama tabii ki bunun için önce MHP yörüngesindeki Erdoğan günlerinin (muhtemelen vadesi yeterek) bitmesi gerekecek.