menfez 134

Bu yazıların taslaklarını eklediğim bir liste var. Yazmak istediğimde o listeye ekliyorum önce, ne yazdığımı fazla düşünmeden. Daha sonra listeyi gözden geçiriyorum, notları yazı haline getiriyorum.

Son zamanlardaki taslaklarda dönen bir güven ve kadın teması var. Bir şekilde aynı lafları etmişim. Bunları yazı haline getirmek istemedim. Bu konudan sıkıldığımı hissediyorum. Güvene layık kadın bana boşgösteren gibi geliyor ve bu konuda yapacak bir şey yok.

Neden güvenmiyorsun? Evet. Bu sorunun etrafında dönüyorum. Neden güvenmiyorsun? Çünkü güvenmek istiyorsun. Belki bu güven arzusunu biraz düşünmek lazım.

Bunu da düşünmek istemiyorum. Neden güvenmek isteriz? Çok da önemli bir soru değil, belli ki insan olmanın parçası bu. İnsan olmak bir güven ihtiyacı getiriyor. Güvenmezsen ilişki kuramıyorsun. Soru yine neden güvenmiyorsun? oldu.

Bu güven meselesinden nihai manada kurtulmak mümkün mü? Güvenmiyorum ve böyle bir ihtiyacım yok. Bunu söyleyebilir misin? Belki söyleyebilirim ama ne gerek var? Bu sefer de neden kendine bu kadar eziyet ediyorsun? diye soruyorum kendime.

Bir kırgınlık mevsimindeyim herhalde. Normalde çok da umursamayacağım meseleler etrafında dönüp durduğuma göre incinmişim. Bir süre sonra geçer. Ben de daha iyi olurum. Umarım.