menfez 121

Zamanımı ne kadar boşa harcarsa o kadar mutlu olan biri. Bunun biyolojik temeli var tabii, zamanının sahibi olmak statüye işaret ediyor. Zamanını birine ayırması da başkasına ayırmaması demek.

Kadınlarla ilgili kaybettiğim yerin burası olduğuna kanaat ediyorum. İşiyle uğraşan adam, işini seven ve bunu sadece iş olarak değil, oyun olarak da yapmak isteyen, bıçağını bilemek, düşüncesini keskinleştirmek ve bunlara daha çok zaman ayırmak isteyen adamın verdiği sinyaller kadınların ekseriyetiyle uyuşmuyor. Birinci beklenti kendileri için ilgi, ilginin anlamı da bir noktada yaratılışa dayanıyor. Beni sevsem şöyle böyle muhabbeti de bundan, işini seviyorsan işinle evlen, benimle derdin ne?

Kendin, kişisel olarak güçlü olmaya, bir büyücü, bir rahip, bir şaman olmaya çalışırsan sevgi bulamazsın. Tam bir mühendis olmaya çalışırsan hayatında, içini ve dışını mühendislik meselesi haline getirirsen, sevgiye ihtiyacın olmadığı düşünülür. Soğuk gelmesinin sebebi bu, insanlara siz olmasanız da ben bu halimle varolmaya devam ederim sinyali veriyorsun, bu sinyalin sonunda da olmamayı tercih ediyorlar.

Çünkü almak ve vermek bağlanma işareti. Bağlanmak da tam olarak benim yapmak istemediğim bir şey. İnsanların öldüğünü ve yanımda olmadıklarını, veya tam olarak ne istediğimi anlamadıklarını gördüğümden beri yaşamanın en temiz ve güvenilir yolunun onlara bel bağlamamak olduğuna kanaat ettim. Bugün varsa da nasılsa bir yerde yok olacaktır, bir şekilde artık kendi derdine düşecek, kendi alacağının peşine gidecektir. Onu almadığında da, aldığında da hatta, orada olmayacaktır. En iyisi mi baştan bu işi bir vadesiz alışveriş gibi görmek. Sen bana ne kadar dokunabiliyorsan, benden de en fazla onu beklemelisin.

Bunun zararlı tarafı şu: Kendini (psikolojik olarak) güçlendirince, insanlarla iletişim kurma ihtiyacın azalıyor ve bir kısır döngüye giriyorsun. Kendini büüten, derinleştiren, ama insanlara etkisi olmayan, onların derdini umursamayan, onların da dertlerini umursamadığı kendi etrafında dönüp duran biri. Böyle değilim, olmak hedefim de yok, ancak ulaşmaya çalıştığın yerin bıraktığı yan etki bu oluyor.

Hasılı hayatta yalnızlık denen şeyin yaşamaya çalıştığım hayatın bir sonucu olduğunu keşfedeli, o kadar şikayet etmeyi de kendime yediremiyorum. Neticede sırf laf olsun diye konuşmayı mı, sırf iş olsun diye çalışmayı mı tercih edersin? İkincisi.

Bunu cesaretle tercih etmeye ve bunun sonuçlarından çekinmemeye yeni yeni alışıyorum.