levha 224

yazmamı buyuran sevgili dostumla beraber bulumaktayız. bir ara kafama düşer gibi olduysa da, açtığı, yol açtığı yara izinin, acının geçmesini bekledim. tarifsiz acılar içinde övgüler düzemem.

uykumun neden gelmediğini anlamaya çalışırken daha da kaçtı. zihnimi meşgul eden herhangi bir mesele yok. yarınki işler beni beklemiyor. kendimi yorgun hissediyorum. yazmamı buyuran herhangi bir olay olmadı. beni yazıdan ayartmaya çalışanların olduğunu farkediyorum ama ayarmadım.

nihai olarak geldiğin yer neresi?

bu yazıları belki böyle yazmamak gerekiyordu. belki kendimi biraz daha atraksiyonlu, daha az anlamlı bir şekilde anlatmalıydım. durduğum yeri değil, duymayı umduğum kelimeleri tanımalıydı insanlar.

zihnimin içinden yürüyenleri yazmaya çalışıyorum. adımlarının anlamsız olduğunu bile bile. kendimi anlamsızlığa atıyorum ki bir anlam ortaya çıksın.

gelsinler ve gitsinler.