esatir 2

Esatir bey parlak düşlerinden karınca ısırığıyla uyandı. Karıncanın kolunda ısırdığı yere bir tokat attı ve alarmlı karıncasına küfretti. Saatli maarif karıncası.

Tokatladığı yer hariç her yerinde karınca geziyormuş gibi hissederek rüyasını hatırlamaya çalıştı. Başında beyaz şapka olan bir kadınla bir kitapçıda evleniyordu. Kadının kim olduğunu hatırlamaya çalıştı. Son iki yılda kahve içtiği kadınların hiçbirine benzemediğine ikna olunca gözlerini ovuşturdu ve kalktı.

İki ay önce bir yerde buluştuğu arkadaşının arkadaşı ona evlenilecek erkek değilsin demişti açık açık. Esatir bundan bozulmuştu ama aklına geldikçe belki eğlenilecek erkeksin demeye çalıştığını düşünüyordu. Her yerden engellediği için tam olarak ne kastettiğini soramamıştı.

Klozetin üstünde Instagram'da tanımadığı insanların eğlence videolarını da seyrederken sen eğlenilecek erkek de değilsin Esatir dedi kendine. Bak insanlar nasıl eğleniyor, sen hiç böyle eğlendin mi hayatında?

Süleyman olsaydı şimdi eğlenilecek erkek değilsin, evlenilecek erkek de değilsin, binaenaleyh erkek değilsin der gülerdi. Süleyman birkaç yıl önce ölmüştü. Covid'e yenilmişti. Nefesi kesilinceye kadar aşı karşıtlığını bırakmamıştı. Nefesi kesilince de zaten aşı olmasının imkanı kalmadı.

Süleyman'a Fatiha okumaya başladı ama hala klozetin üstünde olduğunu hatırlayınca yarıda bıraktı. Buraya kadarmış dedi içinden. Sonra onun yapamadığı şakaya içerledi. Olsaydı da küsseydi şimdi ona. Küsecek kimsesi bile yoktu.