demzen 83

Yazmayı bıraksam. Bunu çok defa düşündüm. Buranın bir anlamı yok. Kendimi hardcore felsefeye veya uzunca bir romana verip, bu yazıları da ortadan kaldırmak. Emin'i öldürmek.

Benzer hisler sosyal medya için de var. Silinmek. Kendimi ortadan temizlemek. Orta mı temizlenmiş olur, ben mi?

Bir yandan da bunun çözüm olmadığını biliyorum. Bu yazılar ihtiyaca binaen yazılıyor. Yazıp hiç yayınlamadığım yazılara bakınca, buradakilere az da olsa bir özen göstermiş olmak -- hani paragraflarında cümle, cümlelerinde yüklem var, o manada bir özen göstermiş olmaktan memnunum. Hiç ortaya çıkmayacak yazılar olsalar, muhtemelen bu kadar bile bir düzenleri olmaz. Arkamdan rahmetli bir şeyler yazmış ama cümle bile yok içlerinde demekten ötesine yol açmayacak yazılar.

Hayata bir dargınlık hissediyorum. İnsanların genelinin aptal olduğuna dair kanaatim insanlara dargınlık hissetmeme mani oluyor. Bu genelin içinde ben de varım tabii, salak olmasan etrafında bu kadar salak olmaz. İnsanların nihayetinde aciz, beceriksiz ve kendi hissiyatlarının, neyi ne için yaptıklarının farkında olmayan canlılar olduğunu görünce onlara darılamıyorsun. Oynadığı oyunun basitliğini gördüğün insanla oyun oynamayı istememek gibi. Kendin de oyun oynuyorsun ve bu oyunların nereye varacağına dair fikrin yok, bırak onlar da oynasın.

Hayata karşı dargınlık içinde bulunduğumuz ahval ve şeraitin anlamını keşfedemiyor olmaktan kaynaklı. Bir takım sıkıntı, üzüntü ve endişe -- aklının sınırlarını, ruhunun sabrını zorlayan bir takım olaylar ve bütün bunların anlamı ne hissi. Bir anlamı yok demek de anlama dahil, amaç bu mu?

Anlam sorusuna verilmiş cevapların çokluğundan şaşkına döndüğüme de dargınım. Herhalde asıl dargınlık bu. Şaşkınsın, nereye gideceğini, ne diyeceğini bilemiyorsun ve önünde seni daha şaşırtmaya devam eden olaylar cereyan ediyor. Kendini herkesin inandığına inanan bir insan olmaya mı zorlayacaksın, yoksa hala yazıp çizip tırnaklarınla bir anlam çizmeye mi uğraşacaksın? Dargınlık bu şaşkınlığa.