demzen 41

Bitiremeyeceğim korkusuyla hikaye yazmaya başlayamıyorum. Yazar kitlenmesi. Bitiremeyeceğin hikayelere başlamazsan hiçbir hikayen olmaz.

Hayat bitmemiş hikayelerin toplamı. Başlayanın nasıl biteceğini bilemiyoruz. Başlayan bitecek mi, onu da bilemiyoruz. Belki ben biterim ondan önce.

Hayatımın hepsi birilerine hasret duymakla geçti. Bugün babamın ölümünün 39. yıldönümüymüş. İlk hatırladığım anım onun bir yere giderken benim arkasından ağladığım bir sahne. Sonra annem çalışmaya başlayınca ilkokulun birkaç senesi hariç, yirmibeş sene kadar onunla aynı şehirde yaşamadık. Son birkaç senedir de çocuklarımla aynı şehirde değilim.

İki hafta önce aldığım başka şehirde iş bulma haberini ekleyince hiç sürpriz olmadı bu sebeple. Demek ki yeryüzündeki bulunma maksatlarımdan biri özlemek. Allah beni yazayım ve özleyeyim diye yaratmış.