demzen 39

Dün fazla ilişki ve evlilik konuştuğum için mi bilmem, akşam bir sakinlik çöktü. Yorgunluk gibi de değil. Farklı insanlarla aynı konunun farklı taraflarını konuşmanın getirdiği bir ambivalent hissiyat. Allah'ın önünde çizdiği yolların başında vakfe.

Sabah beni endişelerimden ayır ve bana doğru yolu işaretle diye dua ettim. Hatta doğru yolu işaretle de değil, eğri yolları kapat. Beni vazifem neyse, ne olmam, ne yapmam, nasıl faydalı olmam gerekiyorsa o yolda bulunacak ve sair yollara sapmayacak kadar hikmet. Bunu söyleyince imtihan korkusu sardı çünkü nereden biliyorsun doğru yolun en zoru olmadığını?