demzen 34

Geleceği düşünmeye fazla vakit harcıyorum. Ayrıntılı planlar. Hesaplar. Şöyle olursa böyle olur, o zaman da bunu yaparım.

Halbuki hayatla ilgili büyük olayların aniden ve bir kere gerçekleştiğini de biliyorum. İnsan her gün trafik kazası geçirmez, başka bir şehirde iş bulmaz, bir yerlerden teklif almaz, kafa dengi birine rastlamaz, her gün görüştüğü birini kaybetmez. İnsanın hayatını belirleyecek olaylar hayatında bir defa olur. Senelerce okula gidersin, benzer günler peşpeşe geçer, sonra bir gün mezun olursun ve tüm dünyan değişir. Senelerce aynı yoldan işe gider gelirsin, sonra bir trafik kazasında iş yapamaz hale gelirsin. O zamana kadar yaptığın bütün planlar anlamını kaybeder.

O sebeple kendimi tutmaya, bakalım neler olacak demeye alıştırmaya çalışıyorum. Bugünle ilgilen. En iyi ihtimalle bugünü veya önümüzdeki haftayı planlayabilirsin. Küçük planlar yapabilirsin: Yiyeceğin yemeği, yazacağın raporu planlayabilirsin. Tatile nereye gideceğini düşünebilirsin. Planın vadesi ve büyüklüğü arttıkça, anlamını kaybeder. Fanilik.

Bir yıl sonra neyi sevip neyi sevmeyeceğini, bu sevdiklerine nasıl ulaşıp sevmediklerinden nasıl kaçacağını bilemezsin. Uzun ve ayrıntılı planlar yaptığımda bunu hatırlatacak biri lazım. Düşüncemin içindeki başka düşünceler.