demzen 161

Twitter'da çok görüyorum: Param olsa diye başlayan laflar. Biri birine gluten yeme demiş, param olsa diyor. Öbürüne işini iyi yap demiş, param olsa diyor.

Her zaman geçerli bir bahane bu. Herkes her durumda yeterli parası olmadığından şikayet edebilir. Birçoğunun gerçekten de yok parası, arzularının çoğuna para harcayarak ulaşabilirsin. Tatile gideceksen, araba alacaksan, terapiste gideceksen, akşam bir yerlerde kafayı çekeceksen, balonla seyahat edeceksen... hepsine para lazım.

Ama parasızlığı sadece bunlara bahane yapmıyor. Günde bir defa yemek yemek için mesela paraya ihtiyacın yok, gerektiği gibi yürümek, gerektiği gibi nefes almak için paraya ihtiyacın yok, erken kalkmak için veya günlük hayatında faydalı olacak pek çok ufak alışkanlık için paraya ihtiyacın yok. Kendini toparlamaya, istemeye, umut etmeye ihtiyacın olabilir, faydalı olduğuna inanmaya ihtiyacın olabilir ama paraya ihtiyacın yok.

Son üç senedir yavaş yavaş hayatımı yeniden tanzim ediyorum. 2019 ortasında duşlarımı soğutarak başladım, sonra 16-18 saat aralıklı beslenmeye, sonra şeker ve sair karbonhidrattan uzak durmaya, nefesimi 2 dakikanın üstünde tuttuğum alıştırmalar yapmaya başladım. En son alışkanlığın yere serdiğim bir hasırda uyumak.

Airfryer'a her gün bir şeyler atacak kadar paranın varlığı yemek konusunu kolaylaştırdı, kendi evimde yalnız yaşamak da damakçelen yiyeceklerden uzak durmayı sağladı. İşimi uzaktan yapabilmemin zamanımı kontrol etmeye faydası var. Ancak bunların hepsinde maddi sıkıntının olmayışı asli bir sebep değil.