demzen 157

İftardan sonra başımın ağrısı geçmedi. Çünkü sebebi kahvesizlik. Bugün hiç içmeyeyim de görsün gününü diye düşünüyordum. Sonra görse görse öbürgüne kadar göreceğini düşündüğüm için bir bardak çay aldım. Çay da tam kesmedi ama idare ediyor. Kahve içersem uykum kaçar ve dengemi bulmam bayramı bulur. Öyle bir kırılgan dengem var.

Televizyonda bir adama seçimleri kazanırsanız ilk 100 gün ne yapacaksınız diye soruyorlar. Önce ananı makama çağıracağım diye cevap verdiğini düşünüyorum. Gerçek cevap neymiş bilmiyorum. Umurumda da değil. Zaten yalan söylüyor. Benim kafamda cevaptan sonra çıkacak kavga var şu an. Onu seyrediyorum.

Haberler neden var? Zihnimizi doldurup düşünmeyi engellemek için. İnsanın boş zihinden çok korkuyor. İçine ne dolacağı belli olmayan zihin. Ben mesela kulaklarım duymadığı için insanların söylediklerini her zaman anlamıyorum. Anlamadığımı söylemek yerine uyduruyorum. Haberler de onun için var. Kafan boş kalmasın.

Ben kafam boş kalmasın diye yazıyorum aynı zamanda. Neden yazıyorsun? Kafamdaki sesleri susturmak için ve böylece yeni sesler duyayım diye. Burada yazdıklarımı kimseyle konuşamam. Biraz tuhaf olur. Meselenin bağını anlatıncaya kadar karşımdaki uyur. Yazık. İnsanlığı kendi fikirlerimden korumak için yazıyorum.

Hayatımın en detached zamanları. İnsanlardan hayli uzaklaştım. Birine ihtiyacım var ama kimseye yaklaşmak da istemiyorum şu sıra. Beynim yanıncaya kadar yazayım istiyorum. Cümleler yazayım. Programlar yazayım. Bir faydası olsun, olmasın, yazayım. Okuyanı olsun olmasın yazayım. İş değiştirmek istiyorum ama bunun için yazmaya cesaretim yok. Sadece yazayım.

Bu yazılara numara verme işini bir program yapıyor. Ben sadece demzen diyorum, kaçınca demzen olduğunu o belirliyor. Demzen ne demek diye soran olmadı Allah'tan, ilk uydurduğumda bir anlamı vardı ama şu an hatırlamıyorum. Neyse de, zamanında her yazıya bir başlık verecek kadar rind ehli bir insanmışım. Sonra bazı yazılara başlık düşünmenin yazının kendisinden daha uzun sürdüğünü farkettim ve hayatım değişti. Bir ara tarih atıyordum başına. Yevmiye 16 Mart falan. Bazı günler üç yazı, bazı günler hiç yazı yazınca onu takip etmesi de uzun sürdü. Ben de bu numaralama sistemini buldum. Sadece yazıyorum, arada bakıyorum 115 olmuş, bakıyorum 155 olmuş. Bu kaç olacak bilmiyorum mesela şu an.

Bunları halihazırda okuyanlara ve (olursa) gelecekte okuyacaklara selam ederim. Siz olmasanız cümleler bitmezdi. Yarım kalırlar ve karışıp giderlerdi. Siz varsınız diye en azından cümle seviyesinde bir insicam var yazılarda. İyi ki varsınız.