demzen 155

Almost nothing is that urgent to make your life stagnate for 2 years. If you lift your phone every 5 minutes, how much will you be able to work on your goals? And if you do manage to work on them, what quality do you think those goals have? -- How Focus Became More Valuable Than Intelligence

Robottan özet aldım:

• Her gün zekayı etkili bir şekilde kullanabilmek için odaklanma önkoşuldur. Odaklanma olmadan, zeka boşa gider.

• Modern teknoloji ve sürekli dikkat dağıtan unsurlar, derin çalışma gerektiren hedeflere ve sorunlara odaklanmayı zorlaştırır.

• Bildirimleri ve cihazları sık sık kontrol etmek, beyni sürekli anlık tatmin arayışına ve birçok şeyi aynı anda yapmaya koşullanır, tek bir göreve odaklanmak yerine.

• Dikkatini birçok dikkat dağıtıcıya bölmek, odak gerektiren herhangi bir alanda derin bir bilgi veya beceri seviyesine ulaşmayı engeller.

• Dikkat dağıtıcılar önemsiz gibi görünebilir, ancak yıllar boyunca dikkati bölmek, hedeflere ilerlemeyi önemli ölçüde engelleyebilir.

• Önemli sorunları çözmek, çevresinden habersiz bir şekilde yoğun bir beyin gücü ve konsantrasyon gerektirir. Bu, odaklanma olmadan başarılamaz.

• Kararsızlık veya dikkati çok fazla dağıtan ilişkiler nedeniyle tek bir tutkuya bağlılık eksikliği, herhangi bir hedef üzerinde ilerlemeyi engeller.

• Net bir amaca sahip olmak, düzen, kontrol ve dikkat dağıtıcılar olmasına rağmen odaklanma yeteneği sağlar.

• Amacını takip etmek, amaca uymayan veya çok fazla dikkat gerektiren ilişkilerden vazgeçmeyi gerektirebilir.

• Önemli ilişkileri sürdürmek, sürekli iletişim gerektirmez - amaca odaklanmak, uzun vadede ilişkiyi güçlendirebilir.

Yazının kendisini okuyacak kadar dikkatim yok. Alışkanlıklarımı sürdürmek için bile koluma taktığım kalemle yazdığım oluyor. Elime yapılacaklar listesi yazıyorum bazen. Defter taşıyorum. Sonra onu kaybediyorum. Başka defter taşıyorum. Her yer defter doldu. Allah'tan içlerinde önemli bir şey yok.

Gabor Mate'nin Scattered Minds (Dağınık Zihinler) kitabını dinliyorum.

Bunu yazdıktan sonra durdum etrafı seyrettim ve neden bu cümleyi yazdığımı hatırlamadığımı farkettim.

Hava güzel. Kızımı kursa getirdim. Bir parkta bekliyorum. Bahar geliyor ve çiçekler açıyor.

Hala neden Mate'nin kitabından bahsettiğimi hatırlamıyorum.

Kitap DEB'nin travmatik bir çocukluğun ürettiği durumlardan biri olduğunu anlatıyor. Her şeyi çocukluğa bağlayan fikirlerden hoşlanmam ama bunun çocukluğu bugüne getirmekten kaçmakla ilgili bir şey olduğunu da söyledi. Her şeye cevabın var travma dayı dedim.

Kitabı dinlerken arada telefona konuşarak not yazdırıyorum. Aklımda tutmak istediklerim ve aklıma gelenler. Daha çok ikincisi. Ben bir kitabı kesintisiz beş dakika süreyle dinleyemiyorum. Beş dakika süreyle bir insanı dinleyebilirim b ir ihtimal ama kim olduğuna bağlı. Dinleyemiyorsam da kırk yıllık bir kafa sallama sanatı, hmmm deme ustalığım var. Hiçbir şey bulamasam da neden böyle düşünüyorsun derim.

Bugün hiç program yazmadım. Yazdığım yazı da bu. Daldan dala. Cümleler arasında insicam kuracak kadar bile enerjim yok.

Kahvesizliğin getirdiği. Bunun yerine ilaç mı alsam diye düşündüğüm oluyor.

Kızım ne yapıyor acaba şimdi?