beher 67

Sen dünyaya uydukça dünyanın da sana uymasını beklersin. Dünya sana uymaz. Bu da bir aynalama açlığı meydana getirir diyor adam.

Bu aynalama açlığını (veya açığını) doyurmak insanın dünyayla iletişiminin temel amacı. Beni anlayın, bakın benim nöronlarım ne güzel, bakın benim fikirlerim, duygularım ve dünyam ne kadar da renkli, beni anlayın.

Dünyanın ve üstündeki insanların seni anlamak gibi bir vazifesi yok tabii. Onlara bunu cazip hale getirmezsen en fazla üç saniye ilgilenirler. Üç saniyeden fazlası için ya senin de ilgilenmen veya para ödemen gerekir. O da bir tür ilgi tabii. İlgi görmek istiyorsan ilgi göster.

Yapay zekanın bir tehlikesi de burada. İnsan ilgi ticareti üzerinden oluşturduğu bir toplumsal düzende yaşıyor. Bu düzenin temelinde ilgi görmek için göstermek var. Yapay zekanın böyle bir kısıtı yok, o hepimize istediğimiz ilgiyi gösterebilir ve aradığımız mutluluğu verebilir.

İnsan topluluğu büyük bir organizmaysa, yapay zekanın getirdiği temelde kansere benzeyen bir hastalık. Sinir hastalığı da denebilir. İnsanlar arasındaki iletişimi bozan, onu doğal ödüllerinden ayıran ve bütün hücrelerinin kendi başına varolmasına imkan tanıyan bir sinir hastalığı. Bu hastalığın sonunun insanın zaten azalan etkisinin, yapay zekayla yaşayan bir gezegende ona veri sağlamaktan ibaret kalmasına sebep olacağını düşünüyorum.