beher 12

Beynim duruncaya kadar düşünmem gereken günleri seviyorum.

Düşüncenin sadece beyinde olduğunu kim düşündü acaba? Omuzlarımda da bir miktar düşünce yorgunluğu birikmiş. Beynimin karıncalanması belki de koşarken akciğerlerinin yorulması gibidir.

Belki de sadece omuzlarımla düşünüyorum. Açıp baktın mı kafanı?

Karar vermem ve düşüncelerimi ispat etmem gereken durumlar var. Hiç sevmediğim işler. Cevabını tam bilmediğim konularda sorular alınca şaşalıyorum. Yaptığım işin masrafını oturup hesaplamam lazım ama çat diye bir cevap bekliyor. Belki beklemiyor. Belki benim şu an müsait değilim dememi bekliyor. Bu ikisi arasındaki farkı öğrenmem lazım.

Şu an müsait değilim, sonra bakacağım bu soruya.

Sonra yazarım dediğim konuları yazamıyorum. Dikkat eksikliği çekenler için iki zaman vardır diyorlar. Şimdi ve şimdi değil. Ben de bir işi ya şimdi yapıyorum veya sonra hiç bakmıyorum.

Bugün bir konu aklıma gelir de yazarsam yazıyorum. Bugün aklıma geldi, neovim'de kullanmak için bir iki ufak fonksiyon yazdım. F1'e basınca günlük dosyamı açıyor. Aklıma geldiği an yapmasaydım hiç yapmazdım. Bakın:

function OpenTodaysFile()
  local zkdir = os.getenv("HOME") .. "/github.com/iesahin/garden/zk/"
  local timestamp = os.date("%Y%m%d")
  local filename = zkdir .. "/" .. timestamp .. "-daily.md"
  vim.cmd("edit " .. filename)
end

vim.keymap.set({ "n" }, "<F1>", "<esc>:lua OpenTodaysFile()<CR>", { noremap = true, desc = "Open Daily File" })

vim.keymap'le başlayan ifadede () var ya, onu unutmuşum ve uzun zaman nerede yanlış yaptığımı aramam gerekti. Belki on-onbeş defa kullanıp unutacağım bir fonksiyonu durduk yere takıntı haline getirdim.

İnsanlarla da böyle. Kendi iyi yönlerini tanıtıyor, şöyle güvenilirmiş, böyle akıllıymış falan. Bunlar herkesin kendi için söyleyeceği şeyler. Yalan da olabilir, doğru da. Hiç merak etmiyorum. Ben çok bilmemneyim diyene zaten güvenmem. Asıl merak ettiren, takıntı üreten konular eksiklerin, yapamadıkların, engellerin, uyumsuzlukların. İlişkilerini bir iş sözleşmesi gibi yaşamak isteyenler bunu anlamıyor.

İbn'ül-vakt olmaktan kasıt bu muydu diye aklıma geldi şimdi. Aklına geleni, aklına geldiği vakit yapmak. Geçmiş ve gelecek yok. Şimdi var. Şimdi değil var. Sadece şimdi var. Şimdi. İbn'ül vakt keyfiyeti orijinal dikkat eksikiği mi acaba?