beher 11

Her gün eski yazılardan birini okuyup düzeltmeye çalışıyorum. Bugün 13543. günümün yevmiyesi geldi ama birden fazla yazı var bunda. Ben her gün bu kadar yazıyor muydum, yoksa o gün bekleyen bütün notları bir araya tıkıştırıp yazdım mı? 2016 Ağustos'ta günlük o kadar yazabiliyor muydum acaba?

Geçmişe dönüp bakınca bu yazıların faydası nasıl da aynı yerlerde dönüp durduğum oldu. Sadece fiilerden mürekkep bir dil üretmek isterdim demişim. Bugünlerde de aynı mevzu kafamda dönüyor. Zamanım yok, eskisi kadar kafa sakinliğim yok ve yazsam ne olacak hayaletleri klavyemin üstüne oturuyor. Bir yandan da kafam karışık. O yazıda tohumlarını gördüğüm kafa karışıklığının nerelere gittiğine şahit oluyorum.

Düşüncemi iki zıt yana doğru geliştirmek istiyorum. Biri olanı olduğu gibi görmek. Bu somut bir görmek, yani sineği sinek görmek, karınca sanmamak , yılan görünce hortum sanmamak, durumları tam büyüklüğünde, ne boş hayallerle olduğundan küçük, ne kuruntuyla olduğundan büyük görmek. Kendime bakışım da böyle olsun isterim.

Diğer taraftaysa Allah'la ilgili inancımın ötenin de ötesinde bir yere gittiğini görüyorum. Dünyayla ilişkim somutlaşırken, Allah'la ilişkim soyutlaşıyor. Zamanında mesele ettiğim Tanrı'nın varlığının ispatı gibi konular artık ilgimi çekmiyor. Allah'a dair üretilmiş sözlerin önemli bir kısmının kuru gürültüyle dedikodu arasında bir yerde olduğunu hissediyorum artık. Onun için de o yazıda bahsettiğim konuların çoğunun benim için bir önemi kalmamış. Müslümanların birlik olması veya din anlayışının politik anlayışla örülmesi gibi fikirlerim değişmedi ama insanların derdi zaten bunları çözmek değil noktasına geldim. Umumun şikayet ettiği meseleleri ciddiye almaya gerek yokmuş.

Bu sıralar (kendimle ilgili) ara ara yoklayan bir şeyler geliyor hissi var. Berlin'den eşiyle beni ziyarete gelen patronuma bile something is coming dedim. Depresyon gibi bir şey anlamışlardır tahmin ediyorum. Galata'da keşiş gibi yaşayan bir yazılımcı diye tanıtıyorum kendimi. Keşişlerin de hayatı depresif ve sıkıcı bir hayat. Ne gelebilir? Daha depresif ve sıkıcı bir hayat.

Gelen neyse kimseye bir deva olacağını sanmam ama önceki veya sonraki yazıların hiçbirinin önemi kalmayabilir. Bunlara da şimdi eski yazılara baktığım gibi güzel heveslerim varmış diye bakabilirim.

Veyahut bakmam. Hepsi söner ve gider.