Virgül 26 Temmuz

Dünden niyetim çocuklarla beraberken açlığı 18 saate indirmekti ama yemek istemedi canım. Ben de akşam olduktan sonra yarını beklesem daha iyi dedim. 36 saate devam.

Şekerin (ve belki karbonhidratın) insan metabolizmasını bozduğuna kanaat ettim artık. Eskisi gibi yesem muhtemelen 36 saate devam edemezdim. Bu düzende de biraz yoruluyorum, hissetmediğim bir şey değil ama 13 Temmuz'dan beri ortalama 41 saat aç kalıyorum.

Bugün diş hekimine gittim. Gözümde üveit yapan hastalığın ne olduğunu keşfetmeye çalışıyorum. Dişten olma ihtimali vardı. Hatırladığım kadarıyla iki yıl önce bana bazı çürük başlangıçları var demişti. Bugün hiçbir sorun yok dedi. Şekersizliğin diğer bir faydası.

Bugün kendimdeki mutluluğu fark ettim. 40 gün su orucu yapan bir adamın son on iki gündür hayatımın en mutlu dönemini yaşıyorum dediğini hatırladım. Şeker bağımlılığından kurtulduktan sonra açlık keyif alınan bir şeye dönüşüyor.

İşle ilgili stresimin de azaldığını fark ediyorum. Genel olarak bir sakinleşme hissediyorum. Her şey olacağına varır sakinliği çöktü.

Buna alıştıktan sonraki niyetim kahveyle aramdaki ilişkiyi biraz hafifletmek ve haftada iki gün yemeye başlamak.