Tanrı’dan Kurtuluş

İnsanın felsefi bir duruş olarak inanmayışını anlarım, en azından böyle konuları ciddiye alıp düşündüğünü gösterir velakin insanın kendi bedenini, varlığını, hayatını mahvetmesini anlamam. Din veya ona benzer inançlar çok sayıda aptal yetiştirir, bu doğru, belki aptallığın yetişmesi için de uygun bir iklim sağlar, yine de modernliğin de pek akıllı ürettiği söylenemez, daha çok kendini akıllı sanan, marifeti kendinden menkul, zevk aldığını düşündüğü şeyler uğruna mahvolmaktan gurur duyabilecek kadar aptallaşmış insanlar üretiyor.

İçki kötüdür. Yobaz dediğiniz insanların içmiyor oluşu onu iyi yapmaz. İçince kendinizi daha hoş hissediyor olmanız da iyi yapmaz, birçoklarının içmesi de iyi yapmaz… Her şey görecelidir demek de onu iyi yapmaz.

Mutlu olmak için bir maddeye bağımlılık, bir kişiye bağımlılıktan kötüdür ve bir kişiye bağımlılık da, Tanrı gibi soyut bir kavrama bağımlılıktan kötüdür, hiçbir şeye bağımlı olmamak en iyisi olabilir ama insanın Tanrı‘dan kurtulduğunu sanırken, içkiye, sigaraya, sekse ve sair zevklere bağlanması gerçekte büyük bir trajedi örneğidir.